Papegaai spirituele, esoterische betekenis, cultureel en ook in de kunst. In de oude Indiase mythologie was de papegaai een symbool van de maan. Papegaaien werden in de oudheid gehouden door koningen, dichters zongen. Als vogels in zwermen zochten ze nauw contact met mensen. Toen vreemden verschenen, lieten ze dat met luid geschreeuw weten, zodat de vrijlevende papegaaien als waakhonden werden gehouden.
In Rome konden alleen de rijken ze hebben. Ze hielden de vogels in mooie kooien. De prijs van een papegaai was vaak hoger dan de prijs van een slaaf. Maar beetje bij beetje werden meer en meer van deze vogels in Rome geïmporteerd en waren ze geen levend juweel meer. Ze begonnen zelfs papegaaien te eten.
Een andere traditie is ontstaan in Rome, dat zich tot het christendom bekeerde. Hier waren papegaaien een symbool van adel en dure geschenken. Het vermogen van deze vogels om menselijke stemmen na te bootsen was in het begin verbazingwekkend, maar toen raakten we eraan gewend. Ze begonnen menselijke eigenschappen op de papegaaien over te dragen: mechanische herhaling van wat werd gehoord, leeg gebabbel, enz. “Papegaai” is nu verre van een vleiende recensie van één persoon.
Interessant is dat er zelfs papegaaien zijn gevonden op Europese wapenschilden. Zo stelt het wapen van de stad Zwönitz in het Ertsgebergte (Duitsland) de papegaai van Kramer voor. Dit komt door het klooster, dat vroeger bij de stad hoorde. Al in de Middeleeuwen hielden monniken ervan om papegaaien te fokken (Stephan, 1994).
De langstaartpapegaai is verwant aan de rest van de papegaaienfamilie door zijn vermogen om woorden uit te spreken.
De boodschapper, de bemiddelaar tussen de mens en de andere wereld, is een symboliek die duidelijk is afgeleid van het vermogen van deze vogel om menselijke spraak na te bootsen. Om dezelfde reden werden papegaaien geassocieerd met profetie.
Het symboliseert imitatie, herhaling zonder begrip.
Als een uit India geïmporteerde vogel was hij al in de oudheid bekend en werd hij beschermd als spraaknabootser. Callimachus (300-240 v.Chr.) zag het als een symbool van een hersenloze pratende redenaar; een van de fabels van Aesopus beschrijft deze vogel als een rivaal van de wezel.
Volgens de eerste christelijke fysiologen spreekt de papegaai als een man, waarop de leer van St. Basilius zegt: “Volg, man, de stem van de apostelen die God loofden, en prijs ook jezelf. Volg de manier van leven van de rechtvaardigen na. , en je zult waardig zijn om hun glanzende tronen te bereiken.”
In het middeleeuwse Bestiarium wordt de papegaai als koppig beschouwd. Hij is zo koppig dat je hem met een ijzeren staaf moet slaan om hem te laten studeren.
Konrad von Würzburg geloofde dat hun veren niet nat werden in de regen en is daarom een symbool van Maria, die intact bleef door erfelijke zonde. Als deze vogel werd weergegeven in de afbeeldingen van het paradijs, werd aangenomen dat hij de naam Eva leerde uitspreken. haar omgekeerde “Ave” is de begroeting van de engel van de aankondiging Gabriël aan Maria, de zondeloze tegenhanger van de stamvader Eva.
De snavel van de papegaai werd beschouwd als een amulet dat beschermde tegen koorts en demonen.
In China was de zuidelijke papegaai (ying-wu) een symbool van een vriendelijke en spraakzame openbare vrouw, maar ook een attribuut van de goede godin Kuan-yin (Japanse Kannon), met een parel in zijn bek.
In China betekent het schijnen, ontrouwe vrouwen waarschuwen.
In Chinese volksverhalen vertellen papegaaien hun echtgenoten over de ontrouw van hun vrouw. Als een nutteloze charlatan is ‘papegaai’ een Chinese slangterm voor barmeisjes.
In het hindoeïsme is een papegaai een attribuut van de god van liefde Kama. Een profetische en regendragende vogel.
in India en Midden-Amerika werd aangenomen dat ze regen konden veroorzaken.
Vergelijkbare eigenschappen werden toegeschreven aan de papegaai in pre-Columbiaans Amerika.
Maurice Buisson geeft in The Secret of Scheherazade (Parijs, 1961) commentaar op Tutiname, de Perzische vertaling van Nahshabi’s Parrot Book. Hij concludeert dat de langstaartpapegaai dient als een symbool van de boodschapper, samen met een raaf, en ook als een symbool van de ziel (Egyptische ba), net als andere vogels. In de “Council of the Birds” van de Perzische dichter Farid Ud-Din Attar uit de 13e eeuw is een papegaai druk op zoek naar het water van onsterfelijkheid.
Kunst
Voor kunstenaars uit de gotiek, vroege renaissance en hoge renaissance maakten vogels deel uit van een rijke visuele symboliek. In een samenleving met beperkte geletterdheid waren allegorische afbeeldingen van vitaal belang voor de spirituele verlichting en opvoeding van het gewone volk.
Gedurende vele eeuwen hebben kunstenaars speciale rollen toegekend aan afbeeldingen van papegaaien op hun doeken. Allereerst is dit te wijten aan de buitengewone eigenschappen van papegaaien – hun spectaculair gekleurde verenkleed en hun vermogen om menselijke spraak na te bootsen. Welke verborgen betekenis had deze vogel?
Sinds de middeleeuwen vertegenwoordigt de papegaai het attribuut van de geboorte van Christus door de Maagd Maria of trad op als getuige van de zondeval. Het is ook door rijke families als huisdier aangeboden. Deze vogel was het meest opvallend in Nederlandse taferelen uit het dagelijks leven.
De papegaai verschijnt vaak in stillevens en portretten, soms poseren of vervangen van mensen, de rol van de geliefde van een vrouw spelen of de spot drijven met de onzin van menselijk gedrag.
Stilleven
Het genre stilleven begon zijn ontwikkeling aan het einde van de 16e eeuw met scènes uit het dagelijks leven en de markt. Papegaaien komen vaak voor in stillevens enerzijds als symbool van luxe en anderzijds als het enige levende element onder de “dode” voorwerpen. Het opnemen van papegaaien met stillevens is ook interessant omdat het papegaaien verbindt met de materiële wereld, rijkdom en commercie.
In portretschilderijen
In portretten zijn papegaaien de meest voorkomende, populaire huisdieren van de Nederlandse hogere middenklasse in de 17e eeuw. In kinderportretten zijn ze een kenmerk van opvoeding, en in volwassen portretten kunnen ze een symbool zijn van huwelijkstrouw of de status van de helden van de foto benadrukken.
In de 17e eeuw kwam de connectie tussen vrouwen en gekooide vogels vooral levendig tot uiting in moraliserende schilderijen (bijv. Peter de Hooch’s “Koppel met een papegaai” (1668)). Het pittoreske verenkleed van papegaaien is erg mooi en decoratief, en dit is een belangrijk kenmerk om te onthouden als het gaat om het idee van een vrouw.
In dit schilderij vult de papegaai de decoratieve elementen van het kunstwerk aan en voegt een extra touch toe aan de mooie stukken. Het beeld van een papegaai met een vrouw suggereert dat de vrouw net zo decoratief (mooi) is als een papegaai, en misschien zelfs exotisch.
Het is onmogelijk om Frida Kahlo’s zelfportret met papegaaien niet te vermelden in de verhalen over papegaaien op de schilderijen. Het schilderij is geschilderd in 1941, kort na de dood van Frida Kahlo’s vader en het begin van haar intense lichamelijke lijden.
Het stelt Frida voor in een traditionele Mexicaanse klederdracht, die de toeschouwer aankijkt. Zijn eigen blik grijpt en trekt de aandacht weg van beelddetails. Ondanks hun levendige kleuren, overtreffen papegaaien Kahlo niet. In plaats van haar aanwezigheid te kleineren, versterken ze haar door haar een andere dimensie te geven.
Frida wordt nog rustiger, nog meer ingehouden, omdat papegaaien een verwarde troep met zich meebrengen. “Me and the Parrots” is als een oase van rust in het verhaal van Kahlo.
Ondanks haar verdriet over het verlies van haar vader, haar fysieke en persoonlijke lijden en haar pijnlijke huwelijk, kon ze toch een plek voor vrede vinden.
Bijbelse thema’s
Nu we het toch over papegaaien hebben op schilderijen met religieuze thema’s, ik herinner me allereerst de gravure van Dürer “Adam en Eva”, die een papegaai voorstelt in het linkerbovenvak van de gravure. In deze specifieke context fungeert de papegaai als een symbool van de Maagd Maria. Tegenwoordig lijkt de symbolische associatie misschien gespannen, maar men dacht dat de papegaai op Maria leek.
Zowel de papegaai als de Maagd werden geassocieerd met typisch ongelooflijke situaties: als een papegaai kan worden geleerd om te spreken, kan een maagd zwanger worden en bevallen. De gravure toont een verscheidenheid aan wezens, waaronder een slang en een papegaai. Deze twee dieren zijn het meest opvallend en vormen een opzettelijk contrast. Een slang die een appel naar Eva brengt, is een symbool van zonde, terwijl een papegaai, die zijn ogen afwendt van dezelfde zonde, de Maagd Maria en wijsheid aanduidt.
Lees ook:Engel nummer 4 spirituele betekenis, engelachtige boodschap; Spirituele betekenis van vogels, symboliek en dromen; Engel nummer 14 spirituele betekenis, engelachtige boodschap
