Babylon Astrologie Uitleg: het begin. De praktijk van astronomie in Babylonische tijden was significant verschillend van de praktijk van astronomie nu. We hebben alleen tekst en een paar diagrammen om verder te gaan, en dat is het ongeveer ter informatie. Astronomische instrumenten zijn nog niet overal in het heelal gevonden.
Om deze teksten op kleitabletten vast te leggen, gebruikte het Nabije Oosten het Sumerische schrift, dat dateert van rond 3000 v.Chr. en in gebruik was tot 100 na Chr. Men dacht dat het verloren was gegaan tot het midden van de negentiende eeuw, toen het uiteindelijk werd ontcijferd en ontdekt.
Archeologische opgravingen in het huidige Irak hebben honderdduizenden kleitabletten blootgelegd, waarvan wordt aangenomen dat ze duizenden jaren oud zijn. De tabletten die over astronomie gaan, kunnen in enkele duizenden worden ontdekt. Feit is dat er nog veel meer taken moeten worden uitgevoerd. En natuurlijk zijn er nog veel meer begraven onder het zand van Irak als gevolg van de oorlog.
Uitleg
Babylon Astrologie Uitleg: Hoewel het geen wetenschap wordt genoemd, kan het doel van de Babylonische academici nauwkeuriger worden omschreven als ‘kennis van de lucht’, ongeacht of het als zodanig wordt beschouwd.
Het is van cruciaal belang om te beginnen met de astrale kant van religie voordat je verder gaat. De goden zijn echter niet de enigen die zich via de sterren aan ons kunnen laten zien, en zij zijn niet de enigen die dat doen. Bovendien zijn de goden, zoals afgebeeld door hun cultusbeelden, te vinden in de tempels. Astrale gebeden kunnen tot goden worden gericht en bezweringen kunnen gebruik maken van de hemelse energieën van de sterrenbeelden om hun doelen te bereiken.
Astronomische kennis daarentegen heeft geen invloed op deze religieuze praktijken. Zelfs als sommige individuen worden aangetrokken door de bewegingen van de sterren, zijn de kalender en de methode waarmee we de tijd meten voor bijna iedereen belangrijk. Het begin van een maand in de Babylonische kalender wordt gekenmerkt door de eerste verschijning van de maansikkel na een periode van onzichtbaarheid.
De eerste geschreven talen werden rond 3000 vGT in Afrika en het Midden-Oosten ontwikkeld. Kalenders en kaarten werden gemaakt door de oude Egyptenaren en de Sumeriërs in het zuiden van Mesopotamië, dat deel uitmaakt van het huidige Irak. Deze laten zien dat de oude Egyptenaren het jaar in 365 dagen van 12 maanden hadden verdeeld en later de dag in 24 uur.
Volgens de Sumeriërs konden ze identificeren in welk sterrenbeeld de zon stond door te kijken naar het eerste sterrenbeeld dat daarna onderging. De zon draait eenmaal per jaar door de sterrenbeelden van de dierenriem en voltooit daarbij één volledige rotatie.
Het Sumerische kalendersysteem en de namen van de sterren werden door hun nakomelingen behouden toen Sumerië in de loop van de volgende honderd jaar een deel van Babylon werd.
In Babylonië werden niet alleen de horoscopen van de koning opgesteld, maar ook de horoscopen van particulieren. Het grote publiek heeft nu meer toegang tot astronomische voorspellingen dan voorheen. In deze werken is het duidelijk dat astronomie wordt gebruikt door leden van de gewone bevolking.
Laat-Babylonische astrologische geschriften onderscheiden zich door de volgende twee kenmerken:
- De twaalf gelijke tekens van de dierenriem, elk met een graad van 30 graden. De dierenriem werd pas in de 5e eeuw voor Christus ontwikkeld; daarvoor hadden de Babyloniërs ongeveer 17 sterrenbeelden langs de ecliptica.
- De tweede component zijn geboorten, dit zijn persoonlijke profetieën gebaseerd op kosmische gebeurtenissen die plaatsvonden op het moment van geboorte. Persoonlijke profetieën, in tegenstelling tot de Babylonische praktijk van voortekenen uit de lucht, die alleen betrekking hebben op de koning of de hele gemeenschap, vertegenwoordigen een belangrijke afwijking van deze traditie.
In Babylonië werd de praktijk van astrologie gevestigd en deze is gebaseerd op de identificatie van hemellichamen met goden uit het pantheon. De zon en de maan worden nog steeds als goden beschouwd, dus we blijven binnen het domein van het algemene en fundamentele denken zolang we ze als zodanig blijven aanspreken. Wanneer we dit echter uitbreiden naar de planeten en sterren, zijn we verder gegaan dan het rijk van de mogelijkheden.
Deze moeilijkheid vloeit voort uit de aard van het animisme, dat ongetwijfeld een belangrijke stap is in de vorming van religieuze ideeën, ook al wordt het niet als het uitgangspunt beschouwd. Maar zelfs als het niet als uitgangspunt wordt beschouwd, is het animisme duidelijk een belangrijke stap in de vorming van religieuze ideeën, ook al wordt het niet als uitgangspunt beschouwd.
Het begin van de Babylonische astrologie
Wetenschappers hebben enig bewijs gevonden voor de beoefening van astrologie in Babylon in het derde millennium voor Christus. Het oudste bewijs van een geordend astrologisch systeem stamt echter uit het tweede millennium voor Christus. Ongeveer 70 Babylonische spijkerschrifttabletten uit de 18e eeuw voor Christus vermelden meer dan 7.000 hemellichamen aan de hemel. In die tijd concentreerde de astrologie zich op wat er aan de nachtelijke hemel gebeurde, omdat de toekomstige bewegingen van de planeten moeilijk te voorspellen waren.
In Babylon gebruikten priesters vaak astrologie om de wil van de goden te bepalen. Ze gebruikten ook een andere methode om de levers van geofferde dieren te onderzoeken en vervolgens de betekenis te interpreteren in termen van de waargenomen donkere vlekken.
Het Babylonische systeem van astrologie bevat veel elementen die ons misschien bekend voorkomen. Ze verdeelden de vaste sterren in drie groepen Anu, Enlil en Ea op basis van waar ze opkwamen aan de oostelijke horizon. De Babyloniërs classificeerden aanvankelijk 18 sterrenbeelden onder deze vaste sterren, maar richtten zich later op de 12 belangrijkste. Ze werden geërfd door de Grieken en werden tegenwoordig de sterrenbeelden in de westerse astrologie.
De Babyloniërs herkenden vijf planeten samen met de zon en de maan. Ze associeerden de planeten met verschillende goden: Jupiter aan Marduk, Venus aan Ishtar, Saturnus aan Ninurta, Mercurius aan Nabu, Mars aan Nergal, de Zon aan Shamash en de Zonnemaan met de god Sin.
De beweging van de zon, de maan en vijf planeten door de sterrenbeelden aan de hemel symboliseert de activiteiten van deze goden, en bevat ook de boodschap die de goden naar de mens willen sturen. Bij het interpreteren van astrologische tekens houden priesters zich voornamelijk bezig met het lot van het land en de lange levensduur van de koning – de belangrijkste figuur.
De Babylonische interpretatiemethode is voornamelijk gebaseerd op gebeurtenissen uit het verleden, namelijk gebeurtenissen die plaatsvonden toen soortgelijke astronomische verschijnselen zich voordeden. Ze gebruikten ook de persoonlijkheidskenmerken van de goden [geassocieerd met de planeten] en verhalen over verschillende sterrenbeelden om berichten uit de lucht te ontcijferen.
De Babylonische praktijk van het nemen van persoonlijke horoscopen begon rond 400 voor Christus, nadat de Perzen het gebied hadden overgenomen. De Babyloniërs geloofden dat horoscopen iemands persoonlijkheid en leven konden voorspellen op basis van de posities van de planeten en sterren op het moment van hun geboorte.
